مقدمه: انواع فعالیت های ورزشی می‌توانند موجب بروز پاسخ های مختلف سیستم ایمنی و هورمونی بدن انسان شوند. هدف از پژوهش حاضر، مقایسه اثرات حاد سه نوع فعالیت ورزشی استقامتی، مقاومتی و موازی بر غلظت سرمی اینترلوکین ۱۰و کورتیزول و شمار لوکوسیت ها در مردان جوان فعال بود. مواد و روش ها: بیست مرد جوان سالم و فعال (میانگین سنی۶۶/۲±۶۹/۲۱ سال، شاخص توده بدنی ۸۹/۱±۹۲/۲۱، درصد چربی ۰۵/۳±۴۹/۱۴)، داوطلبانه به عنوان نمونه آماری این پژوهش، به صورت تصادفی به سه گروه فعالیت استقامتی (۷ نفر)، فعالیت مقاومتی (۶ نفر)، فعالیت موازی (۷ نفر) تقسیم شدند. پروتکل هر سه فعالیت همزمان در مدت ۴۵ دقیقه انجام شد. قبل، بلافاصله و یک ساعت پس از فعالیت، غلظت سرمی اینترلوکین ۱۰ و کورتیزول با روش الایزا اندازه‌گیری و شمارش لوکوسیت ها انجام شد. آنالیز داده ها با استفاده ازآزمون های تحلیل واریانس با اندازه‌گیری های تکراری، آنالیز واریانس یک طرفه و تعقیبی LSD و آزمون تی زوجی با سطح معنی‌داری P<0.05 استفاده شد.
یافته های پژوهش: سطح سرمی اینترلوکین ۱۰ در هر سه دوره زمانی، بین سه نوع ورزش استقامتی، مقاومتی و موازی تفاوت معنی‌داری داشت. پاسخ کورتیزول بلافاصله پس از ورزش و نیز یک ساعت بعد، بین سه نوع فعالیت ورزشی تفاوت معنی‌داری را نشان داد. همچنین، شمار لوکوسیت ها بلافاصله پس از ورزش بین سه نوع فعالیت تفاوت معنی‌داری داشت(P<0.05).
بحث و نتیجه‌گیری: پاسخ های اینترلوکین ۱۰، کورتیزول و لوکوسیت ها به ورزش، به نوع فعالیت بستگی دارد. همچنین ترکیب فعالیت های مقاومتی و استقامتی (به صورت موازی) می‌تواند موجب پاسخ هایی متفاوت از هر دو نوع فعالیت شود و تا حدودی موجب تعدیل در پاسخ ها می‌شود.
واژه‌های کلیدی: اینترلوکین ۱۰، کورتیزول، لوکوسیت، نوع فعالیت ورزشی، مردان فعال،
دوشنبه, ۲ شهریور ۱۳۹۴، ۰۸:۵۵ ق.ظ
ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.