استقامت:
واژه استقامت بطورکلی به دومفهوم جداگانه استقامت قلبی - تنفسی و استقامت عضلانی تقسیم بندی می شود.استقامت قلبی – تنفسی عموما با واژه هایی نظیر آمادگی هوازی،توان هوازی،آمادگی قلبی - تنفسی و گاهی اوقات با شاخص حداکثر اکسیژن مصرفی معرفی می شود. استقامت قلبی – تنفسی در فعالیتهای طولانی مدت نظیر دو و شناهای نیمه استقامت،استقامت ونیز فعالیتهایی نیاز به اجرای بلند مدت دارند،بارزتر می باشند.همچنین استقامت عضلانی برای فعالیتهایی نظیر دویدن های سریع،بوکس،کشتی و ......کاربردهای وسیعی را در بردارد.
خلاصه کلی سازگاریهای ناشی از تمرینهای ورزشی استقامتی در بدن انسان:
* افزایش اکسیژن مصرفی بیشینه (یعنی استفاده بهینه وبیشتر بدن از اکسیژن موجود و به تاخیر انداختن فرایند غیر هوازی).
* کاهش ضربان قلب استراحت(تمرین های هوازی و استقامتی باعث ساز گارشدن بدن با ضربان قلب استراحت به علت افزایش حجم ضربه ای قلب) و بطور کلی افزایش برون ده قلبی حداکثر.
* کاهش ضربان قلب در حین اجرای تمرینات.
* افزایش ضخامت عضله قلب.
* کاهش فشار خون شریانی در افراد مبتلا به پر فشار خونی.
* افزایش ظرفیت ریوی و تنفسی.
* بهبود توانایی تولید انرژی از ذخایر چربی بدن.
* کاهش سطوح هورمونهایی که باعث استرس و اضطراب در بدن میشوند.
* زیاد شدن تعداد مویرگها به نسبت تارهای عضلانی.
* افزایش حجم کل خون-تولید و بالا رفتن سطح هموگلوبولین سلولهای قرمز خون-افزایش انتقال اکسیژن به بافتها توسط هموگلوبولین.
* افزایش تعداد و حجم میتوکندری در عضلات اسکلتی.
* زیاد شدن ذخایر گلیکوژنی عضلات.(امکان طولانی تر شدن فعالیت).
* افزایش ذخایر کراتین فسفات وATP عضلانی به عنوان یک انرژی در دسترس جهت فعالیتهای انفجاری و لحظه ای.
* افزایش غلظت آنزیمهای موثر در سوخت وساز چربی ها.
* به تاخیر انداختن آستانه رسیدن بدن به سطح اسید لاکتیک(اسید لاکتیک در تمرینهای شدید باعث ایجاد خستگی در بدن و توقف فعالیت ورزشکار می گردد).
* سریعتر شدن دوره بازگشت به حالت اولیه (بعد از تمرین ورزشی ورزشکار).
* افزایش غلظت لیپوپروتئین با چگالی بالا(همان کلسترول خوب که افراد عادی از آن نام می برند).HDL را افزایش می دهد.
* کاهش غلظت لیپوپروتئین کم چگال خون( یا همان کلسترول بد خون).LDL خون را کاهش میدهد.(کاهش خطر بیماریهای قلبی – عروقی و کاهش مسدود شدن عروق کرونری قلب).
* کاهش سطح تری گلیسرید و کلسترول خون.(این نوع چربیها عامل ایجاد بیماریهای متابولیکی قرن کنونی شده اند).
* افزایش چگالی استخوانها و بهبود استحکام رباطها و تاندونها و کاهش میزان آسیب دیدگی افراد در هنگام صدمات ناخواسته.
* افزایش استقامت عضلانی و بهبود انعطاف پذیری و به دنبال آن کاهش صدمات منجر شده به آسیب های عضلانی و مفصلی و مخصوصا کاهش آسیب به دیسک ستون فقرات.
* کاهش توده چربی بدن و افزایش توده عضلانی.
توصیه کلی من به تمام افراد جامعه مخصوصا افرادی که سرگرم کارهای راکد و پشت میزی هستند آن است که برنامه های ورزشی هوازی را به عنوان روش درمانی مناسب قبل از رسیدن به بیماریهای متابولیکی و سایر بیماریهای محیطی و اکتسابی به طور منظم انجام داده تا بتوانند از زندگی خود لذت بیشتری را ببرند.همچنین به یاد داشته باشند که فرایند افزایش وزن در اثر بالاتر بودن میزان دریافت کالری نسبت به میزان مصرف آن در بدن می باشد و این فرایند به صورت تدریجی در بدن اتفاق می افتد که افراد بسیاری در حال حاضر به علت به تحرکی و داشتن ژن چاقی در بدن خود دچار چنین مشکلی می باشند؛جالب اینجاست که همین افراد به خاطر اینکه زحمت زیادی را متقبل نشوند جهت کاهش فوری وزن خود و رسیدن به اندامی متوازن دست به اقدامات زیان آوری جهت کاهش وزن خود در مدت زمان کوتاهی میزنند.توصیه اینجانب به تمامی افراد این است که در کنار برنامه های رژیمی غذایی یعنی کاهش دریافت کالری می بایست افزایش فعالیت بدنی خود را جهت مصرف کالری های ذخیره شده و به صورت تدریجی ودر دراز مدت و با صبر وحوصله این کار رادنبال نمایند؛مطمئن باشی با اینکار هم آسیب کمتری به بدنتان می رسد وهم از غذاخوردن محروم نمی شوید وهم اینکه تناسب بدنی شما با عضلات طبیعی شکل می گیرند.
امیدوارم همیشه سلامت و تندرست وشاد باشید(لبخند بزنید-خدانگهدار)
