چکیده مقاله:
هدف از تحقیق حاضر مقایسه تاثیر مصرف حاد مکمل‌های ریبوز و کراتین بر عملکرد بی‌هوازی (اوج توان، میانگین توان و شاخص خستگی) پس از فعالیت‌های شدید مکرر در کشتی‌گیران نخبه بود. بدین منظور ١٠نفر از کشتی‌گیران نخبه شهر تهران با میانگین سن (۳± ۲۲سال) و شاخص توده بدن (۳ ± ۲۳کیلوگرم بر مترمربع) به‌طور داوطلب در این تحقیق شرکت کردند. تحقیق از نوع نیمه‌تجربی و به صورت دوسوکور متقاطع انجام شد. در این تحقیق آزمودنی‌ها در سه جلسه، ۴ مرحله فعالیت شدید را با فاصله ١۵دقیقه استراحت غیرفعال انجام دادند. هر مرحله شامل ٣ آزمون وینگیت پا و ٣ آزمون وینگیت دست به صورت متناوب و با استراحت فعال١دقیقه‌ای بین هر آزمون بود. یک ساعت قبل از انجام کلیه‌ی مراحل آزمون و پس از پایان مرحله‌ی دوم آزمون، آزمودنی‌ها مکمل ریبوز یا کراتین (به میزان ١/. گرم به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن) یا دارونما (طعم‌دهنده بی‌اثر آسپارتان) را مصرف کردند. برای تحلیل داده‌ها از آزمون تحلیل واریانس مکرر (۴×۳) استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد، اوج توان بی‌هوازی و میانگین توان بی‌هوازی به مصرف مکمل ریبوز و نیز مصرف مکمل کراتین وابسته می‌باشد (۰۵/ ۰>P)؛ از طرفی نتایج حاکی از عدم تفاوت در شاخص خستگی بین جلسه کراتین، ریبوز و دارونما در تحقیق بود (۰۵ /۰<p).>). به طور کلی به نظر می‌رسد مصرف حاد مکمل ریبوز و کراتین هر کدام به تنهایی می‌توانند عملکرد بی‌هوازی را در فعالیت‌های شدید تکراری (همانند فعالیت مورد استفاده در تحقیق حاضر) بهبود بخشد.
منبع : نشریه فیزیولوژی ورزش
