تصور عموم بر این است که سلول های چربی جدید در بافت چربی بزرگسالان ایجاد نمی شود. اما ، واقعیت این است که سلول های بنیادی می توانند به سلول های چربی تمایز یابند . آدیپوست های اولیه )سلول های مزانشیمال چربی( ک ه در شبکه همبندی لوبول چربی وجود دارند، می توانند به سلو لهای چربی بالغ تبدیل شوند.
آدیپوسیت از نظر متابولیکی فعال بوده و ذخیره کننده انرژی در زمان فقدان انرژی یا نیاز بیش از حد آن می باشد.
پیش آدیپوسیت ها در بافت زیر جلدی که درمراحل مختلف تمایز قراردارند، دارای پروتئین S -100 هستند. این پروتئین ازآغاز لیپیدوژنز بیان شده و به عنوان یک فاکتور تنظیم کننده ذخیره و تشکیل چربی در بدن عمل می کند.
تمایز سلول های پیش ساز چربی به دو قسم زودرس و دیر رس صورت م یگیرد.
تمایز ترمینال این سلول ها نیاز به حضور هورمون رشد و تری یدوتیرونین به عنوان هورمون های ضروری و انسولین به عنوان هورمون نهایی تعدیل ک ننده داشته وسبب تشکیل سلول های تقسیم نشده ای پر از تری آسیل گلیسرول می گردد.
تمایز شامل مسیر C AMP ، مسیر دی آسیل گلیسرول و یک مسیر سومی که بوسیلهIGF-1و انسولین راه انداخته می شود، می باشد .
ترکیبی از سیگنا لهای میتوژنیک –آدیپوژنیک برای شروع تمایز نهایی سلو لهای پیش آدیپوسیت نیاز است.
فاکتورهای رشد موضعی یا سیستمیک در تمایز پیش آدیپوسیت ها به آدیپوسیت های بالغ نقش دارند. فاکتور تمایز دهنده سلول چربی ) ADF ( در بافت زنده به عنوان یک ماده پاراکرین سیتوکین برای تنظیم تمایز )تبدیل آدیپوژنیک( سلول های پیش آدیپوسیت عمل می کند. این فاکتور سبب افزایش چهار برابری محتوای تری آسیل گلیسرول )تری گلیسرید( شده و افزایش نه برابری فعالیت گلیسرول - 3 - فسفات دی هیدروژناز ) GPDH ( را که نشانگر فاز تأخیری تمایز پیش آدیپوسیت ها می باشد، در پی خواهد داشت. پروستاسیکلین و PGF2 آلفا )سنتز شده و ترشح شده بوسیله پیش آدیپوس تها( از میانجی گرهای اتوکرین روند تبدیل آدیپوسیت هاهستند.
آدیپونکتین، هورمون مشتق از سلول های چربی است که در سلول های چربی مغزاستخوان و زیر جلد ی افت می شود . غلظت این هورمون ارتباط معکوسی با توده چربی بدن داشته و اثرات مهاری بر روی تمایز آدیپوسیت ها دارد.
.آدیپونکتین می تواند تأثیر منفی و انتخابی بر تشکیل بافت لنفی داشته باشد. آدیپوسیت ها می توانند در تنظیم تشکیل سلول خونی شرکت کنند.
کاواد گزارش کرد که در سلول های 3T30L1 ویتامین ث به طور مشخص میزان رشد پیش آدیپوسیت ها را در بیش از 50mm افزایش می دهد.
ویتامینB6 و ویتامین C به طور قابل توجهی تمایز را تحریک کرده و در نتیجه فعالیت گلیسرو فسفات دهیدروژناز و تجمع تری گلیسرید را افزایش می دهند.
بتاکاروتن، ویتامین D، ویتامین E و ویتامین K بطور مؤثر در مهار تغییر چربی از L1 -3T3 نقش دارند.
پرولیفراسیون سریع سلول های شبه فیبروبلاست هستند که به طور قابل توجهی از سلو ل های پیش ساز آدیپوسیت تشکیل شده و تمایل زیادی به تمایز دارند .
بین 36 تا 48 ساعت چنین سلول هایی شروع به تجمع قطرات چربی کرده و درحدود 150 ساعت بعد شکل آدیپوسیت های بالغ کوچک را به خود می گیرند. )قطر20-35 میکرون( کاجیموتو ادعا کرده صدور سیترات از ماتر کیس میتوکندری به سیتوزول نقش ضروری در مرحله تمایز سلول های L1-3T3 برای تمایز مؤثر آنها به سلول های چربی دارد و LPL ی ک پروتئین ترشحی است که به عنوان یک هومودایمر به صورت فعال ظاهر م یشود. LPL در شبکه اندوپلاسمیک به عنوان یک مونومرغیر فعال Mr51000 سنتز می شود.
پس یک مانوز که مونومر غیر فعال Mr55500 است تشکیل می شود. یک هومودایمر فعال به صورت دوک مپلکس زنجیره های الیگلوساکارید با ژنومMr5800 در سیستم گلژی تشکیل می شود. این شکل بالغ در چرخه های ترشحی می تواند با حداکثر توان ترشح شود یا پس از مواجه با هپارین ترشح گردد.
LPL در چرخه های ترشحی به صورت بالقوه فعال، متراکم یا شکل پلی مریزه شده وجود دارد . این موضوع فعال شدن LPL را توضیح می دهد .
سلول های 3T3L1 پستانداران پس از مواجهه مداوم با دوزهای فارماکولوژیک انسولین یا دوز فیزیولوژیک IGF -1 به آدیپوسیت تمایز پیدا می کنند.
